Söndürün Sahnemin Işıklarını..
Aysu ÖZTÜRK’ün kaleminden..

Söndürün sahnemin ışıklarını kapatın !
Görmesinler seni kalabalığın içinde insanlarım
Almasınlar ;
geçirdiğin yılların uzunluğu kadar sakallarını
Benim gibi tatmasınlar aşkı
teli kadar saçlarının
Gözlerin küçülene dek söylerken şarkı
Dibini görene kadar içtiğin rakının
Gecenin sırtında ezgilerine eşlik eden saçların
Ve ben sende kalakaldım …
Sakallarından bir tutam okşamayı
Tellerinden alıp alıp avuçlarımla sarmalamayı
Bestelerinde yudum yudum sarhoş olmayı
Aydınlıkta karanlık adamı izleyen
sessiz kadınınım ..
Usulca bağırdım duymasa da adamım
Avazı çıktığı kadar sessiz kaldım
Söndürün sahnemin ışıklarını , kapatın !
Duymasınlar sesini bilmesin insanlarım
İsteğim sözlerine bir kadeh daha kaldırmaktı,
Şerefine senin sek rakın ;
Boğulmasın gecenin sularında sessiz şarkıların
Sırılsıklam sarıldığım omuzların
kokladığım adamım
Mikrofonu tuttuğun ellerinle
Parmaklarından yudumladığın sarhoş bardağın
Kısılana kadar sesin dudaklarından damlarmı şarkıların ?
Söndürün sahnemin ışıklarını , kapatın !
Görmesinler seni gölgesinde ışıkların
Ağlatmayın yüzü güzel adamın
Ahh Adamım , ben sende kalakaldım …
Aysu ÖZTÜRK