Sonra aklıma sen geliyorsun

Sonra aklıma sen geliyorsun birden…
Az öteden ay bana bakıyor…
Biraz ileride bir çiçek ilk kokusunu tadıyor…
Kayıkçılar yolcu taşıyor adalara sonra…
Sonra balıkçılar motor sesleri arasından duyulmayan sesleriyle bağrışlarla dönüyor evlerine sevinçli…

Sonra aklıma sen geliyorsun birden…
Az ilerden mavi suları ortadan ikiye bölerek yolcu gemisi geçiyor…
Karşı Ada’nın martıları dönüp duruyor başımızın üzerinde…
Sekizinci yüzyıldan kalma taş köprü bizi taşıyor karşıya…
Köprünün sağı solu insanla doluyor…
Köprüdeki bir sürü nefes birden çoğalıyor…

“Ağlayan Ağaç’ın dibinde kediler var…
Gökte bulutlar, denizde maviler var…
Çık çık azalmayan yükselmiş tepeler var…
Tepelerde senin saçlarını benim omuzlarıma değdiren ılık rüzgârlar var…
İncir ağacının gölgesinden geçen karıncalar var…
Toprak yoldan inince görünen bir deniz var…
Denizde bir acayip heyecan var…
Bendeyse seni görebilme ihtimalinin heyecanı var…

Sonra aklıma sen geliyorsun birden…
Dar sokaklarda muhtemelen karşılaşabilmenin derdiyle yürüyorum ve dahi başım eğik…
Hiç kimsenin gözlerine bakmadan yürüyorum öyle, omuzlarında kırk yıllık bir ağırlık yaşlanmış gibi bir işçinin…
Ben babamın yürümesini de çok iyi bilirim şehrin sokaklarından…
Tütün parasını alınca eve helvayla gelen babamın annemi sevindiren yürümesini…

Sonra aklıma sen geliyorsun birden…
Balık ekmek diye bağırıyor şivesi bozuk bir adam…
Köy pazarından dolanıp gelen ekmek kokusu karışıyor balık kokusuna…
Kovayı da bir kedi bekliyor…
Karadut lekesi olmuş elleriyle bir çocuk, dolmuşçunun kızmasına aldırmadan atlıyor minibüse…
İlk defa kasaba görmüş olmalı ki bu çocuk, herkesi iterek koşuyor annesini elini bırakmadan…

Sonra aklıma sen geliyorsun birden…
Kasabayı avucuna almış vadiler…
Selvi ağaçları dallanmış doğan güneşle…
Kuş sesleriyle başlıyor sabah…
Hayat seslerle başlıyor…
Ben sana sesleniyorum rüyada çıkmayan sesimle…
Ve birden saatin zili çalıyor…

Sonra aklıma sen geliyorsun birden…
Uzaktaki güneş utancından turuncu oluyor…
Gözlerime çakılmış ay ve gurup vakti narin bir uçurtma gibi mahcup mahcup yükseliyor uykulu gözlerden…

Yıldızlar bembeyaz; deniz, lacivert; kayıklar, sessiz; ben, sensiz…

Fatih TEZCE