Babasız bir babalar günü!

Elbette ki hayatta sevinçler olduğu kadar; kederler ve acılar, hüzünler ve ayrılıklar da olacak ve oluyor da zaten.
İşte bu ayrılıkların beki de en acısı bir ailenin, aile fertlerinin, eş- dost, hısım ve akrabalarının vefat etmesiyle yaşanılan acılar da var hayatımızda! Maalesef; kaderin alnımıza yazdığı o alın yazısını yaşayacağız ve yaşıyoruz da zaten!
” Mevla’m neyler, neylerse güzel eyler ” sözü de boşuna söylenmiş bir söz değildir! Bugün 21 Haziran Babalar Günü. Biliyorum; her ne kadar böyle ilân edilmiş günlere her ne kadar genelde karşı da olsak; sembolik anlamda kutlanıyor bu günler.
Amaç; sadece böyle belirli günlerde kutlamak değil elbette ama dediğim gibi sembolik bir anlamda, bir sevgi ve saygı tezahürüdür bu davranış ve fazla konuyu sulandırıp da siyasi bir polemiğe çekilmek istenmesine de o derecede karşıyım.
Anneler ve Babalar Günleri’nde; eğer bu sevdiklerimiz hayattaysalar, bir çiçekle onların hal ve hatırlarını sormanın, sevgi ve saygıyla kucaklamanın neresinde bir kusur var? Yok eğer anne ve babalarımız merhum ve merhume olmuşlarsa; onlar için de hayır duaları ederek, unutmamış ve sevaplarını kazanmış oluruz.
Hiç unutamam; babam vefat ettiğinde ben henüz lise 2′ de öğrenciydim Bafra Lisesi’ nde. Yıl 1974 idi. Ben gerek ortaokul gerekse de lisede öğrenci iken; ailemin ekonomik durumuna az da olsa bir katkı ve harçlığımı çıkartabilmek için bir manifatura ve tuhafiyede tezgâhtar olarak çalışıyordum.
Okullarda o zamanlar çift eğitim yani sabahçı- öğlenci uygulaması olduğu için okul çıkışı işe gidiyordum. İşyeri sahibimin babasının eline çok abdest suyu döktüm. Hayır, dualarını aldım inşallah. Asım amcaya bu vesileyle Allah’ tan rahmet dilerim.
İşte bu manifatura ve tuhafiyede çalışırken, bir akşamüstü acı haberi aldım. Babam Hacı İbrahim ZERRİN vefat etti dediler. O an yıkıldım adeta. Evdekiler; hemen çalıştığın tuhafiyeden çarşaf al gel “dedi. O halimi ve ruh yapımı size burada ne adar yazsam da izah edemem.
Gözyaşları ve hıçkırıklarla, deli gibi, elimde çarşafla eve doğru koşuyordum! Eve geldiğimdeki sahneyi sanırım tahmin etmişsinizdir ama duadan başka yapacak bir şey de elden gelmiyordu.
Bir başka önemli konu; lisedeki sınıf arkadaşlarım merhum babamın Bafra’ daki Asri Mezarlığa defin edilmesi sırasında bana destek ve moral vermek için mezarlığa gelmişlerdi. Arkadaşların birçoğu ise okul idaresinin; öğrencilerin okul dışına çıkışları nedeniyle izin alamamışlar, gelen arkadaşlar da okulun vereceği cezaya aldırış etmeden manevi destek ve başsağlığı için mezarlığa gelmişlerdi ki onların bu can siperâne tavırları karşısında da ayrıca çok duygulanmıştım.
Gerek babalarımızın gerekse de annelerimizin kıymetlerini bilelim, sağ iseler hayır dualarını alalım, vefat etmişlerse yine kabirlerini ziyaret edip hayır dualarını eksik etmeyelim.
Annem de sizlere ömür. Allah rahmet eylesin. Her ikisinin de mekânları cennet olsun.
Bu vesileyle; tüm hayattaki babaların günlerini kutlar, vefat edenlere de Allah’ tan rahmet dilerim.
Saygılarımla.