Unutulanlar;

Hep diyoruz ya dünya değişiyor. Teknoloji gelişiyor, insanoğlu uzaya gidiyor. Bizler ise dünyanın değişen düzenine ayak uydurmaya çalışıyoruz. Büyük bir hırsla çok daha çok para kazanmaya çalışıyoruz. Bir evimiz varken ikinci bir ev almaya çalışıyoruz. Allah herkese zenginlik versin. Her şey versin. Ama dünyada her şey değişse de değişmeyen bir şey var. Umutsuz bakışların sönmemesi. Bazen elimizi taşın altına koymak deriz ya. Tam burası işte. Dünyada yıllık olarak hesap edilen 500 milyar dolarlık gıda israfını düşününce, bakıyorum ki aslında hiçbir şey düşünmüyormuşuz gibi hissediyorum kendimi. Hani sofraya otururken her gıdadan dolu dolu masamızı süslemesi, hani diyoruz ya çocuğum yeter ki yesin, yeter ki istesin. Yapamayacağımız hiçbir şey olmasın istiyoruz. İşte tam da sözün bittiği yer. Çocuklarımız yaşasın istiyoruz. Büyüsün sağlıklı gelişsin istiyoruz. Tabi ki her anne babanın en doğal hakkı. Beslemek büyütmek okutmak. Topluma faydalı bir birey olmasını hayal etmek. Gönül isterdi ki bu hayallerimizde unutulanlarda olsun. Soframızdan artan bir zeytinin, bir parça ekmeğin, bir parça peynirin, fazladan çöpe attığımız yemeklerin, unutulanları unutmamak adına unutturmamak istedim.
Unutulanlar da bizim çocuklarımız, bizim yavrularımız. Onlar unutuldukça, dünyada sevgi unutulacaktır, dostluklar yarım kalacaktır, barışlar sözde olacaktır. Onlar unutuldukça, yeni yuvalar kurulamayacaktır. Şöyle bir soru sorsam; paranın esiri olmak mı, yoksa unutulanların yaveri olmak mı!!!
Hayatta yaşanılan her şeyi unutmamak adına, o umutsuz yaşayan bakışlar…….
O masum ve çaresiz bakışlar değişmedikçe, DÜNYA DEĞİŞMİŞ BANANE.

Hakan Temur

Veteriner Hekim