AYNALARIN İÇİNDE YAŞAYAN IRMAKLAR

Sular yaklaşıyor gözlerime ikindide vakitlice.
Gün başını öne eğiyor.
Tüm renklerinden soyunuyor zaman.
Geriye bir ben kalıyorum, bir de içinde senin olmadığın aynalar.

Her gün bakışıyoruz kendimizle aynalarda.
Kim kendisine çık aradan diyebilir ki.
Sen de diyemedin.
Ben çıktım aradan.

Yakası ayağa kalkmış ceket gibi, delik deşik olmuş yollardan hoplaya zıplaya yoluna devam ediyor rüzgâr.
Ben de seni arıyorum aynalarda.

Irmağın kilometrelerce uzayan boyu gibi uzaya uzaya arıyoruz birbirimizi.
Yol çalışması var gönüllerde.
Yollar kapalı.

Arayanlar bulanlardır diyorlar.
Bence arayanlar bunalanlardır.
Bir bunalmak bir de yaz gününde terlemiş caddelerle el ele kol kola yürümek insana çokça yakışıyor.

Bunalıyoruz.
İçimizde bir ürperti.
Şarkıdaki gibi bağırıyor ırmağın kıyısına bisiklet yolu yapmak için asfalt döken adam: “içim ürperiyor, ya evde yoksan.”

Çekip alacakmışsın beni buralardan.
Yani aynalardan.
Şairler aynalarda yaşıyorlar bunu öğrenmiş olmalıydın oysa.
Şairler bir de toprağında yaşar.

Yok, hayır ben saksıda çiçek değilim.
Çiçek olan sendin.
Sular çiçeğine kavuşmak için akmaya devam ediyor vakitlice gözlerime doğru.

Saksı deyince senin de aklına Erol Büyükburç geliyor değil mi?
Hiç kimse saksı değildir.
Keşke çiçekler saksılarda değil, insanların kalplerinde yeşerebilse.

Yeşermek, yeşille senin gözlerinin karışımı bence.
Yeşermek bir umut.
Yeşermek yeşile koşarak akan ırmağın hiçbir damlasını zayi etmemesi.

Irmaklar da keşke öyle boşu boşuna akmasa.
İnsanların gönüllerine ve gözlerine doğru akabilse ırmaklar.

Bir çocuğun elinden ırmağı alınırsa rüyası elinden alınır aslında.
Su ve rüya.
Birbirine en çok benzeyen iki şey.

“Şey” biliyorsun ki elle tutulabilen cansız varlık, nesne demek.
Kandırdılar hep bizi.
Aklımıza gelmeyen her ne varsa “şey” diye öğrettiler bize.

Oysa sen benim her şeyimdin.
Yani varlığım.
Elimle tutamasam da aynanın içindeyken.

Irmak ve rüya akmaya devam ediyor.
Su, rüya ve ayna.
Aynalara sığan ırmaklar…
Aynalara sığınan rüyalar…

Irmaksa hâlâ gözlerimin içinde akmaya devam ediyor.

Fatih Tezce