“Ben buradayım…
Çizdiğim resimlerim benimdir ve benim hayal dünyamdır yazdıklarım…Benim dünyamda herkes var,sen de varsın…
Benim bir dünyam var…Ağaca benzetiyorum ben hepinizi…Ailem gövdem,öğretmenlerim dallarım,arkadaşlarım da yapraklarımdır…İşte ben,sizinle daha anlamlıyım…
Ben buradayım. Korkularımı ben sizinle yeneceğim;sevincimi ben sizlerle çoğaltacağım…Deniz,daha mavi;gökler daha lacivert olacak sizlerle…
Bulutlar siz varsınız diye dökecek yağmurunu…Irmaklar siz varsınız diye daha coşkulu akacak gözlerimizde…Erik ağaçları siz varsınız diye bembeyaz doğacak nisan ayında…Nisan ayı insan ayıdır…Her ikisinde de yeniden başlar insan…Her ikisi de her zaman yeniden başlar… İnsan ve Nisan yeniden başlayandır…Sabahlar,fırından yayılan taze ekmek buğusuyla yeniden başlayacak…
Tırtıl,dut yaprağını mesken tutacak…İncir ağaçlarından bir güzel koku yayılacak papatyaların üzerine…Kelebekler kollara,martılar omuzlara daha naif konacak…Zeytin ağaçları sevgiyle,kavaklar derdiyle uzayacak…
Siz varsınız diye eriyecek karlar…Baharlar çabucak gelmek işin çıkacak yollara…Dalların arasından eğilerek uzatacak başını ay ışığı..Kaval sesiyle büyüyecek çocuklar…Şırıl şırıl akacak ırmak…Nilüfer yaprakları renk verecek göllere…Çam ağaçları saracak gökleri… Sabah ezanında dirilecek köyler…
Ben buradayım…Her gün beni bıraktığınız yerde… Her gün beni gördüğünüz yerde… Şehrin köşebaşında bekleyen simitçileri her gün gördüğünüz gibi…Tüm dolmuş hattının saat başı selamladığı Kadı Çeşmesi’nden su içenlerin kavuşma anı gibi…Güvercinlerin kanat çırpmasını her gün hissettiğiniz gibi…Telefon direklerinde unutulan kalp çiziklerine her gün dokunduğunuz gibi…Yağmur damlasıyla büyüyen güllerin hepimizin kalbinde damla damla dokunarak büyüdüğü gibi…Yağmurdan sonraki toprağın kokusu gibi…Ben buradayım…
Ben buradayım…
Çizdiğim resimlerim benimdir ve benim hayal dünyamdır yazdıklarım…Benim dünyamda herkese yer var…Sana da yer var…”